Reisverslag3: tubing, Jakarta, Pangandaran,Vulkaan

Vervolg reisverslag 2: de eerste maand


13 sept. 2015
Tubing and rafting adventure: NEVER HAD SO MUCH FUN!
Het begon in een duistere grot waar ontzettend veel vleermuizen zaten. Bij ieder dingetje wat we voelden dachten we dat het uitwerpselen waren van de vleermuizen. Aan het einde van de kleine grot waren er mensen van een rots af aan het springen waar Eric nogal blij van wordt maar helaas zat dat niet bij onze tour-tijd inbegrepen… Arme Eric.

We mochten nog een keer ergens anders gaan tuben… wat een drama. Waarschijnlijk zijn ze vergeten te vermelden dat in het droge seizoen het watertje een soort ondiepe, vervuilde stinksloot is waar je niet eens overheen kunt drijven maar moet lopen met je tubing band in de hand. Helaas zat er dus ook weinig rafting en adventure bij. Het was het slechtste uitje wat we gehad hadden maar we werden nogal melig door het klaag-anderhalf-uurtje waardoor we uiteindelijk toch nog veel gelachen hebben.


18 sept. 2015
Jakarta, shoppen en stappen
Nadat iedereen ons afgeraden had om naar Jakarta te gaan omdat het zo’n stinkstad is en niet leuk is, hadden we toch een weekendje naar Jakarta geboekt om alleen al westerse maten kleding te kunnen kopen, de hoofdstad gezien te hebben en te stappen. Je kunt inderdaad merken dat de lucht in de stad vervuild is en dat de hitte in de stad blijft hangen. We hebben 2 dagen lang ongelofelijk grote malls bezocht waar je de weg kwijt raakt. 1 dag zijn we naar Batavia stad in Jakarta geweest, naar de grootste moskee van zuidoost Azië: Moskee Istiqlal en tegenover de moskee ligt de Jakarta Kathedraal waar een bruiloft aan de gang was en we konden zomaar binnenlopen.

We zijn 1x gaan stappen. We gingen naar de grootste discotheek X2, in onze nieuwe outfits en helemaal klaar voor de party. We werden geweigerd aan de deur omdat we sandalen aan hadden (wel leuke, nieuwe, chique sandalen…). Als we geen hoge hakken droegen kwamen we niet binnen. Na wat discussie en uitleg dat de winkels gesloten zijn en wij niet binnen korte tijd aan hakken konden komen, werden we naar de parkeergarage geloodst en op een houten bankje gezet. Nadat we onze schoenmaat verteld hadden kwam er een mannetje aangelopen met een plastic zak met afgetrapte 23e hands hakken. Bij lins werden er high-heel plateau hakken met een gouden randje en open tenen aangetrokken en bij mij kinky zwarte, glanzende, lak pumps met veel bandjes en tierelantijntjes die binnen een half uur alweer uit elkaar vielen. Na een half miljoen Rupiah (+/-35 euro) voor entree + huur voor de hakken (voor twee personen) waren we eindelijk binnen. Het stappen is hier heel anders, haast iedereen staat stil en/of zit met een fles drank langs de kant. Linsey wilde alvast even een rondje gaan lopen richting de dansvloer, ze kwam binnen 5 seconden weer terug omdat ze als grote blonde reus met plateauzolen zich nogal ongemakkelijk voelde als iedereen om haar heen haar aanstaarde. Voor dat rondje pas ik ook dus we bleven lekker aan de kant achterin de zaal staan. Daarna zijn we nog naar een andere club gegaan waardoor we de dag erna tot de conclusie zijn gekomen dat Whiskey niet voor ons weggelegd is.


24 sept. 2015
Pangandaran, West-Java, The Green Valley, National Park Pangandaran en The Green Canyon
We hebben scootertjes vanuit onze guest house gehuurd en zijn overal naartoe gereden.
The Green Valley was hard werken door verre afstanden te zwemmen en te klauteren over rotsen met ondiep water (=vaak je tenen stoten). Daarnaast zijn we van rotsen af gesprongen en met touwen het water in geslingerd.

’s Avonds had Eric het eten geregeld bij een guest house waar hij eerder geweest was. Het waren 2 vrouwtjes die ontzettend lang aan het koken waren maar het lekkerste Indonesische eten klaargemaakt hadden voor ons. Via deze mensen hebben we een gids gehuurd voor de dag erna naar het National Park Panganderan te gaan.

National Park Panganderan. Linsey en ik waren goed voorbereid en zijn met sandaaltjes 6 uur lang door de jungle getrokken. Het was zwaar maar echt een hele leuke ervaring. We hebben de mooiste uitzichten gehad en verschillende dieren gezien. Als afsluiter hebben we nog een tijdje op een wit zandstrand gerelaxed.

The Green Canyon. Voor mij was dit het mooiste wat ik ooit gezien had. Echt een natuurwonder wat je normaal op onwerkelijke sprookjesfilms ziet. Helaas was het deze dag bewolkt waardoor we op de tandjes moesten bijten om overal in en uit het water te gaan… voor de eerste keer hadden we het echt KOUD!

We hadden een geweldig weekend gehad en hadden veel zin in de reis terug van 8 uur in de auto. Onze chauffeur viel bijna in slaap en onderweg zijn we gestopt bij een ‘Warung’, dit is een eettentje waar m.n. lokale mensen eten. Eric en een ander meisje wat mee was hadden vaker bij deze warungs gegeten en werden er niet ziek van. Dus heb ik tegen beter weten in koud vlees en koude groenten gegeten waar de vliegen bij/op zaten. Ik vond het echt lekker! Eric had zelfs nog een tweede bordje op. Lins durfde het niet aan en had veilige verpakte noedels op.
Je kunt het al raden, de dag erna werd ik met het uur zieker en ben ’s avonds naar het ziekenhuis gegaan waar ze mij injecties en medicijnen hebben gegeven. Lins had haar taak als zuster uiterst serieus genomen en ben amper uit bed geweest 5 dagen.
Nu gaat het weer super!


8 okt. 2015
Bezoek
Komende weken krijgen we bezoek. Vanaf 8 okt. komen Linsey haar ouders voor een lang weekend op vakantie. Vanaf 10 okt. Linsey haar vriendin Monica en vanaf 13 okt. komt Danny op vakantie, Jeeeeejjj!!


11 okt. 2015
Vulkaan Merapi beklimmen. Dit is de meest actieve vulkaan van Indonesië en er stond op internet dat maar 20% van de beklimmers de top haalden… Daar horen wij bij!!
Dikke trui gekocht: check.
Goede conditie met 3x per week sporten: check.
Koffie gedronken, cake, koekjes, snoepjes en veel water ingepakt: check.
Vol goede moed: check.
01:00u LET’S GO!

Binnen 5 minuten: Sow, dit is wel héél steil.
Binnen 10 minuten: Eric: ‘zo steil zal het niet de hele weg zijn’
Binnen 15 minuten: slappe lach van ellende omdat lins en ik er achter komen hoe goed onze conditie daadwerkelijk is.
Binnen 20 minuten: knapt lins haar rugzakband waardoor ze het gewicht van haar rugzak op één schouder draagt.
Binnen 25 minuten: vragen we of het komende 4 uur zo steil is. Gids: ‘Yes, it’s this steep’…. Uhm.. O K ….
Binnen 30 minuten: ‘dit hou ik echt niet vol’, ‘Ik kan niet meer!’, ‘Ik moet bijna kotsen’, ‘kan wel janken’.
Binnen 35 minuten: zijn we omgedraaid. Er liep geen gids met ons mee naar beneden en we moesten met z’n tweetjes in het donker met ons hoofdlampje, langs zo’n in elkaar getimmerde hutjes, midden in Indonesië lopen! Allemaal beesten om ons heen… het is lang geleden dat ik ZO bang ben geweest! In een hoog tempo naar beneden en het busje heeft ons weer naar huis gebracht. Vertrouwd in ons bedje voelden we ons weer veilig en superblij!

Eric en Monica – de bikkels – zijn doorgegaan tot aan het einde (13.20 waren ze thuis).